Agorafobia

Kołatanie serca, drżenie ciała, bóle w klatce piersiowej to niektóre objawy agorafobii, lęku przed miejscami i sytuacjami, z których na pozór trudno byłoby uciec. Czym dokładnie jest agorafobia? Jakie daje objawy? Sprawdź.

Co to jest agorafobia?

Agorafobia to forma lęku związana z przebywaniem w miejscach lub sytuacjach, które rodzą poczucie, że trudno byłoby się z nich wydostać. Lęk napadowy, który towarzyszy tej przypadłości pojawia się nagle i osiąga szczyt w ciągu 10 minut od znalezienia się w niekomfortowej sytuacji.

Ogólnie rzecz biorąc, osoby cierpiące na agorafobię mają tendencję do unikania wielu sytuacji, takich jak:

  • samotne przebywanie poza domem,
  • obecność w tłumie ludzi (w kinie lub teatrze),
  • spacery na mostach,
  • podczas podróży samochodem (jazda autostradą lub utknięcie w korku),
  • w autobusie (zwłaszcza, jeśli jest zatłoczony), pociągu lub samolocie (gdzie nie można wsiąść lub wysiąść przed postojem) itp.

Jakie są objawy agorafobii?

Agorafobię charakteryzuje:

  • niepokój związany z przebywaniem w miejscach, z których trudno byłoby uciec, wydostać się lub poprosić i otrzymać pomoc w przypadku ataku paniki lub kryzysu lękowego;
  • unikanie przerażających sytuacji lub uczestniczenie w nich z wielkimi trudnościami, lub przy wsparciu drugiej osoby;
  • lęk, który ogranicza społeczno-zawodowe funkcjonowanie.

Podczas ataku lęku osoba z agorafobią może doświadczyć takich objawów jak:

  • kołatanie serca lub tachykardia,
  • drżenie ciała,
  • świszczący oddech lub uczucie zadławienia,
  • duszności,
  • ból lub dyskomfort w klatce piersiowej,
  • nudności lub ból w jamie brzusznej,
  • uczucie zawrotów głowy, niestabilności, oszołomienia lub omdlenia,
  • derealizacja (poczucie nierealności) lub depersonalizacja (oderwanie się od siebie),
  • strach przed utratą kontroli lub zwariowaniem,
  • strach przed śmiercią,
  • parestezje (uczucie drętwienia lub mrowienia),
  • dreszcze lub uderzenia gorąca.

Agorafobię należy leczyć na psychoterapii. Osoba ogarnięta lękiem i chęcią uniknięcia nadejścia kolejnych ataków, stroni od sytuacji, które go wyzwalają. Dlatego nieleczona przypadłość znacznie utrudnia życie chorego.